چاينك پيله هاي گيلي

جوالي

بنام خدا

: من گدا نيستم.

: خي چرا اينجا شيشتي؟

: تو را چي؟

: چي گپه بابه؟

: هيچ.برو بچه سايته گم كن.
:چي گفتي؟
:گفتم برو.

:ناق لب سرك شيشته.
:بابه جان چي گپه؟
: اين ميده بچه آمده مرا ميگه چرا اينجا شيشتي؟

: او برادر مه مي خواستم يك چند روپه كمكش كنم.

: كورستي؟ رشمة جوالي گري را به سر شانم نمي نگري؟

: كاكا چقدر پر گفتي تو هم؟ كـته ازي حال و روزت وزيراكبرخان واري سرما رفتار مي كني.

: پر گفتم؟ تو به خدايا. اين كاغذ پيچ را سيل كن.

: خيره بابه، خيره.

: او كوني، تو خو يك ميده بچستي. پدرت كه از ارگ بيايه مه گپ خوده مي زنم. چي خيال كردي؟ حرامزاده.

: دو نزن كاكا.

: كه داو بزنم چه كرده مي تواني؟

: باز خوب نميشه.

: اي بي ريش بازينگر، اخطار مي تي؟ تو كه توستي شاخدارت بيايه هيچ كاري نمي تواند.

: خو؟ باز مي بينيم.: باز مي بينيمش چيست؟ نر هستي بيا پيش. مالمه چور كردين اولادايمه اسير.برادرايمه كشتيد. به خيالتان كه مه خوده باي مي توم؟

: چرا تهمت مي زني او كاكا؟ مه كي اين كار ها را كردم؟

: تو نكردي پدرت كرد.پدرت نكرد پدركلانت كرد. پدركلانت نكرد.پدري پدركلانت كرد. تو نه يكي ديگت. آخر شما بودين كه مرا به اين خاك سياه شانديد.

: كاكا جان به لحاظ خدا آرام باش. من بد كردم.

: تو بد كردي كه بد كردي.: بيا برو بچه.

: اي آمده مرا خيرات ميته. من كه بموروم تو واري آدما بايد به مورديم سلامي زده تير شوند. فاميدي؟

: برو چرا ايستاد هستي؟ برو برو.

: سيل كن تو را خدا چي ميگه؟

: خيره، تو برو.

: مرا ببخشيد. من بخدا قصد بدي نداشتم.

: برو برادر به قصش نشو.

: مرا تباه كرديد كه گدائيمه ببينيد. اي بي شرفاي پست.

: كاكا جان آرام باش. آلي او خو رفت.

: نه تو سيل كن تو. مرا كالايمه كهنه كنده ديده خيال گدا ميكند.

: خيره كاكا جان، جوان بود نفهميد. آلي بيا كه برويم يك بوجي آردست هموره بياريم.

****

: خو كاكا جان. اينه همينجا تايش كن. چند بتومته؟

: هر چي كه دلتست. : صد روپه بس است.: نه، زياد است. نه دزدهستم نه گدا. چهل روپش بس است.

: خو، خانه آباد پدر.اينه اي شصت رو په.يك چاي همراه ما مي خوري؟

: نه.

: خوش مي شوم كاكاجان.

: من بيكار نيستم.
بهار 86­

قلاي شاده - كابل